กลไกการระบายอากาศของผ้าที่ไม่ทอผ้าที่ใช้งานได้นั้นทำได้อย่างไร?

ผ้าที่ไม่ทอ เป็นวัสดุที่มีการระบายอากาศที่ยอดเยี่ยมซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในการแพทย์และสุขภาพการดูแลส่วนบุคคลและการป้องกันอุตสาหกรรม กลไกความสามารถในการระบายอากาศส่วนใหญ่ทำได้ผ่านการออกแบบโครงสร้างไฟเบอร์การเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการสร้างเว็บและเทคโนโลยีหลังการประมวลผล ต่อไปนี้เป็นการวิเคราะห์โดยละเอียดของหลักการก่อตัวและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการระบายอากาศจากหลายมุมมอง:

การจัดเรียงเส้นใยและโครงสร้างรูขุมขน
Microporous Network: ความสามารถในการระบายอากาศของผ้าที่ไม่ทอด้วยการระบายอากาศที่ใช้งานได้นั้นขึ้นอยู่กับเครือข่าย microporous ที่เกิดจากช่องว่างระหว่างเส้นใย micropores เหล่านี้อนุญาตให้โมเลกุลของอากาศผ่านในขณะที่ปิดกั้นอนุภาคหรือของเหลวขนาดใหญ่จากการเจาะ
เส้นผ่านศูนย์กลางและระยะห่างของเส้นใย: เส้นใยที่ดีขึ้นและระยะห่างที่เหมาะสมสามารถสร้าง micropores ได้มากขึ้นซึ่งจะช่วยให้การระบายอากาศดีขึ้น ตัวอย่างเช่นเส้นใย ultrafine ที่ผลิตโดยกระบวนการละลายมีพื้นที่ผิวเฉพาะสูงและโครงสร้าง microporous หนาแน่นซึ่งเหมาะมากสำหรับการทำวัสดุระบายอากาศที่มีประสิทธิภาพ
โครงสร้างสามมิติ: ผ้าที่ไม่ทอบางส่วนใช้การจัดเรียงเส้นใยสามมิติเพื่อเพิ่มช่องทางการไหลเวียนของอากาศภายในวัสดุเพื่อปรับปรุงผลการระบายอากาศ
อิทธิพลของกระบวนการขึ้นรูปเว็บ
วิธีการหลอมเหลว: กระบวนการหลอมเหลวจะยืดโพลีเมอร์ที่หลอมเหลวออกเป็นเส้นใย ultrafine ผ่านการไหลเวียนของอากาศความเร็วสูงและสุ่มวางไว้เพื่อสร้างเว็บไฟเบอร์ ผ้า nonwoven ที่ผลิตโดยกระบวนการนี้มีความพรุนสูงมากและการกระจาย micropore ที่สม่ำเสมอซึ่งเป็นแหล่งที่สำคัญของการระบายอากาศ

Spunbond: กระบวนการ Spunbond เป็นเว็บไฟเบอร์ที่หยาบกว่าผ่านการหมุนและการวาดอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าขนาดรูขุมขนจะมีขนาดใหญ่ แต่การซึมผ่านของอากาศและความแข็งแรงสามารถปรับสมดุลได้โดยการปรับความหนาแน่นของเส้นใย
HydroentAnglement: กระบวนการผลิตน้ำใช้น้ำใช้การไหลของน้ำแรงดันสูงเพื่อเสริมสร้างเว็บไฟเบอร์เพื่อให้เส้นใยก่อตัวขึ้นการเชื่อมต่อที่แน่นและเป็นระเบียบ วิธีนี้สามารถรักษาความสามารถในการซึมผ่านของอากาศในขณะเดียวกันก็มั่นใจได้ว่ามีความแข็งแรง
การเจาะเข็ม: กระบวนการเจาะเข็มขนาดกะทัดรัดชั้นเส้นใยผ่านการเจาะเข็มเชิงกลเพื่อสร้างโครงสร้างสามมิติที่มีความพรุนบางอย่าง กระบวนการนี้เหมาะสำหรับการผลิตเนื้อผ้าแบบไม่มีความแข็งแรงสูงและระบายอากาศได้
บทบาทของเทคโนโลยีหลังการประมวลผล
การปรับเปลี่ยนพื้นผิว: การรักษาด้วยน้ำหรือไม่ชอบน้ำของพื้นผิวของผ้าที่ไม่วูฟเวนสามารถเปลี่ยนการซึมผ่านของอากาศ ตัวอย่างเช่นการเคลือบที่ชอบน้ำช่วยดูดซับความชื้นและเร่งการระเหยซึ่งจะช่วยเพิ่มการซึมผ่านของอากาศทางอ้อม
การกลิ้งร้อนหรือพันธะเคมี: วิธีการเสริมแรงเหล่านี้เชื่อมต่อเส้นใยเข้าด้วยกันผ่านความร้อนในท้องถิ่นหรือรีเอเจนต์เคมีเพื่อสร้างโครงสร้างรูขุมขนที่มั่นคง การเชื่อมในระดับปานกลางสามารถสร้างความสมดุลระหว่างการระบายอากาศและความแข็งแรง
การเคลือบแบบหลายชั้น: ชั้นลามิเนตวูฟเวนที่มีฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันเช่นการเพิ่มเมมเบรนกันน้ำหรือชั้นต้านเชื้อแบคทีเรียที่อยู่นอกชั้นระบายอากาศสามารถทำงานได้มากขึ้นโดยไม่ต้องเสียสละความสามารถในการระบายอากาศ
อิทธิพลของการเลือกวัสดุ
Polypropylene (PP): polypropylene เป็นหนึ่งในวัตถุดิบที่ใช้กันมากที่สุดสำหรับผ้าที่ไม่มีวาว มันสามารถสร้างโครงสร้าง microporous ที่สม่ำเสมอเนื่องจากมีความยืดหยุ่นและความสามารถในการประมวลผลที่ดี
โพลีเอสเตอร์ (PET): เส้นใยโพลีเอสเตอร์มีความแข็งแรงและความต้านทานความร้อนสูงกว่าและเหมาะสำหรับสถานการณ์ที่ต้องใช้ความทนทานสูงกว่า อย่างไรก็ตามความสามารถในการระบายอากาศของมันอาจด้อยกว่าโพลีโพรพีลีนเล็กน้อย
วัสดุที่ใช้ชีวภาพ: เส้นใยที่ใช้ชีวภาพใหม่ (เช่น PLA หรือเซลลูโลส) จะค่อยๆถูกนำมาใช้ในการผลิตผ้าที่ไม่มีวาว วัสดุเหล่านี้ไม่เพียง แต่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเท่านั้น แต่ยังอาจมีการระบายอากาศที่ไม่เหมือนใคร
แลกเปลี่ยนระหว่างการระบายอากาศและคุณสมบัติอื่น ๆ
การระบายอากาศกับการกันน้ำ: การปรับปรุงการระบายอากาศอาจลดความสามารถในการกันน้ำของวัสดุและในทางกลับกัน ดังนั้นเมื่อออกแบบ nonwovens ที่ใช้งานได้จำเป็นต้องค้นหาสมดุลที่ดีที่สุดตามสถานการณ์แอปพลิเคชันเฉพาะ ตัวอย่างเช่นหน้ากากทางการแพทย์จำเป็นต้องปรับสมดุลการระบายอากาศและประสิทธิภาพการกรอง
การระบายอากาศกับความแข็งแรง: micropores มากเกินไปอาจนำไปสู่การลดลงของความแข็งแรงของวัสดุดังนั้นปัญหานี้จะต้องได้รับการแก้ไขโดยการปรับการจัดเรียงเส้นใยและกระบวนการเสริมแรง

กลไกความสามารถในการระบายอากาศของ nonwovens ที่ใช้งานได้อย่างสมเหตุสมผลนั้นสามารถทำได้โดยการดำเนินการรวมกันของการจัดเรียงเส้นใยกระบวนการขึ้นรูปเว็บและเทคโนโลยีหลังการประมวลผล แกนกลางคือการสร้างเครือข่าย microporous ที่สม่ำเสมอและมีเสถียรภาพซึ่งช่วยให้โมเลกุลของอากาศไหลได้อย่างอิสระในขณะที่ตอบสนองความต้องการแอปพลิเคชันที่เฉพาะเจาะจง 3